Η αλήθεια είναι ότι προσπαθούμε σκληρά να μην ενδώσουμε στον σασταλεγακισμό[1], αλλά το πράγμα αποδεικνύεται τόσο τραγικά προβλέψιμο που ακόμη και επαγγελματίες του είδους αποτυχαίνουν οικτρά να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους. Οπότε πάμε πάλι:
Η νέα φάση των «αναγκαίων μέτρων» είναι συνέχεια της μακράς αλυσίδας πειθαρχικών και μακροοικονομικών μέτρων που εγκαινιάστηκαν στις αρχές του 2020 καθώς η καπιταλιστική κρίση κι ο παγκόσμιος εμπορικός πόλεμος είχαν φτάσει στο απροχώρητο.
Τα «νέα» μέτρα διαφέρουν από τα «παλιά», μόνο ως προς τη μορφή. Κατά τα άλλα οι στόχοι παραμένουν οι ίδιοι:
-η επιβολή της γενικής κοινωνικής πειθαρχίας μέσω συνεχών ελέγχων και εξακριβώσεων
-η διασπορά της παράνοιας ως εργαλείο διάλυσης κάθε μορφής εμπιστοσύνης
-η μείωση της κατανάλωσης (δηλαδή ο κρατικός έλεγχος πάνω στο που θα ξοδεύουμε το μισθό μας)
-ο έλεγχος και ο περιορισμός της κυκλοφορίας μας
-η προετοιμασία για θυσίες και συστράτευση όταν η πατρίς σαλπίσει την ανάγκη
Εντωμεταξύ το πολιτικό σύστημα της χώρας έχει μετατραπεί σε κάποιου είδους διακομματική συναινετική ημιδικτατορία, η οποία ολοένα και πιο συχνά συζητιέται να δώσει τη θέση της σε μια κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας». Εντωμεταξύ οι κλασικές αστυνομικές εξακριβώσεις όχι μόνο συνεχίζονται αμείωτες, αλλά διευρύνουν το πεδίο δράσης τους σε πεδία του κοινωνικού που μέχρι πρότινος ήταν αδιανόητα.[2] Εντωμεταξύ η εργατική τάξη, στις δουλειές και στα σχολεία, μαζεύει έλεγχο, πρόστιμα, εντολές και πίεση. Και ταυτόχρονα μαζεύει θυμό.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά είμαστε πια χιλιάδες που συνειδητοποιούμε ότι δε χωράμε πια πουθενά. Αλλά δε χρειάζεται να μας παίρνει από κάτω. Γιατί όταν αυτό το «πουθενά» αρχίζει και χωράει τόσες πολλές, τελικά μετατρέπεται κι αυτό σε ένα τόπο.[3]
Την Παρασκευή 12 Νοέμβρη στις 19.00 κάμποσοι και κάμποσες απ’ αυτό το είδος θα μαζευτούμε στην Καλλιθέα. Θα διαδηλώσουμε πιασμένοι σε αλυσίδες. Θα φωνάζουμε «όχι άλλες εξακριβώσεις». Και θα κοιτάξουμε σύντομα να τα ξαναπούμε.
Τα λέμε εκεί!
Keep It Hood 