ANTIFA WORDS & SOUNDS // Ιούνιος 2022

Θα μαζευτούμε στην πλατεία του Aγίου Ανδρέα στη Λαμπρινή – σε έναν απ’ τους φυσικούς μας χώρους, εκεί που συναντάμε ανθρώπους με τα ίδια ζόρια.

Θα έχουμε έντυπα και βιβλία – είναι τα εργαλεία για να καταλαβαίνουμε τον περίπλοκο κόσμο μας.

Θα έχουμε αυτοκόλλητα και αφίσες – με αυτά μιλάμε δημόσια και δίνουμε στην γειτονιά antifa αισθητική.

Θα παίζουμε τις μουσικές μας – με αυτές που δημιουργούμε τη δικιά μας κουλτούρα, τους δικούς μας κώδικες και τη δική μας γλώσσα.

Θα πούμε γνώμες για όσα συμβαίνουν γύρω μας – γιατί μας θέλουν μουγκούς, ανίκανους να μιλήσουμε για τις δυσκολίες που μας έχουν φορτώσει στην πλάτη.

Και πάνω απ’ όλα θα συναντηθούμε όλοι και όλες μαζί, σε μια εποχή που μας θέλουν μόνες και φοβισμένους, να υπομένουμε το σακάτεμα των ζωών μας που εξελίσσεται καθημερινά και να κοιτάμε με ανοιχτό στόμα.

Όμως εδώ είναι οι γειτονιές μας και οι πλατείες μας, εδώ θα παραμείνουμε και εδώ θα μιλήσουμε.

Antifa σημαίνει κοινότητα και απειθαρχία!

Παρασκευή 17 Ιουνίου, 20:30

Πλατεία Αγίου Ανδρέα, Λαμπρινή

Λένε “οπαδική βία” και εννοούν κλωτσιές στην εργατική τάξη // Αφίσα στους τοίχους της γειτονιάς // Φεβρουάριος 2022

Πίσω από τα κροκοδείλια δάκρυα για την “οπαδική βία” οι υπουργοί, οι δημοσιογράφοι, οι ειδικοί της δημόσιας τάξης τρίβουν τα χέρια τους. Είναι άλλωστε μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να ξεράσουν υποτίμηση για την εργατική τάξη. Χαίρονται γιατί γνωρίζουν πολύ καλά αυτό που εμείς πολλές φορές δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε: ότι η “οπαδική βία” είναι το κωδικό όνομα μέσω του οποίου οργανώνεται η κρατική επίθεση στην εργατική τάξη των γηπέδων. Δεν πρόκειται για κάτι καινούριο, είναι μια επίθεση που κρατάει χρόνια μέσω ενός ασφυκτικού πλαισίου επιτήρησης και ελέγχου των κερκίδων που περιλαμβάνει αστυνομία, μαφία και εξοντωτικές νομοθεσίες. Ένα πλαίσιο που ανανεώνεται και ξαναγίνεται επίκαιρο όποτε οι αρμόδιοι αποφασίζουν ότι έτσι πρέπει να γίνει.

Είμαστε όλοι “συμμορίες ανηλίκων” // Αφίσα στους τοίχους της γειτονιάς // Νοέμβριος 2021

Άραγε είναι τυχαίο που τα τελευταία δύο χρόνια οι γειτονιές της Αθήνας κατακλύζονται σύμφωνα με τα μίντια από αυτό που με κινηματογραφικούς όρους ονομάζουν “συμμορίες ανηλίκων”, με πιο πρόσφατη αυτή στον Κολωνό; Έχουν κάποια σχέση οι “συμμορίτες” του Κολωνού με αυτούς στο Βύρωνα, το Γαλάτσι και ένα σωρό άλλες γειτονιές και σαν από συνεννόηση εμφανίστηκαν ξαφνικά όλοι μαζί την τελευταία διετία;

Τι ιός και μαλακίες; Είναι διακρατικός ανταγωνισμός και επίθεση στην εργατική τάξη…

Τι ιός και μαλακίες;
Είναι διακρατικός ανταγωνισμός και επίθεση στην εργατική τάξη…

Το κρατικό σχέδιο υποτίμησης της εργατικής τάξης με το οποίο ήρθαμε αντιμέτωποι το τελευταίο δίμηνο, οι αρμόδιοι και οι τσάτσοι τους κατάφεραν να μας πλασαριστεί ως “απαραίτητα μέτρα για την υγεία των πολιτών”. Με αυτό τον τρόπο, το αφήγημα για τον “φονικό ιό” κατάφερε να συσκοτίσει μια σειρά από γεγονότα που είναι κάπως σημαντικά για να μην ασχολούμαστε μαζί τους: Το σχεδόν καθολικό lockdown της οικονομικής ζωής που εφαρμόστηκε από τα κράτη, ως εργαλείο διακρατικού ανταγωνισμού και εμπορικού πολέμου. Οι μισθοί της εργατικής τάξης που για ένα δίμηνο κυμάνθηκαν από μηδέν (0) ευρώ μέχρι επίδομα με προοπτική να παραμείνουν έτσι για καιρό ακόμα, ως τρόπος άσκησης εργατικής πολιτικής. Ο έλεγχος του δημόσιου χώρου, η καθιέρωση “άδειας κυκλοφορίας”, οι αποστάσεις που πρέπει να τηρούμε, η φυλάκιση στο ίδιο μας το σπίτι, ως διεξαγωγή της καθημερινής μας ζωής με όρους στρατιωτικούς.